ALTAYLARIN GÜL KIZINA



"Adam var mı?" Diyordun....



"Yürekten yüreğe akan

Sevdasıyla yürek yakan

Bana yüreğinden bakan



"Adam var mı?" Diyordun....



Adam gibi adam arıyordun...



"Uzaklarda olsada

Buram buram sevgi kokan

Her anımda

Hep yanımda

Nefesimi koklayan

Güllerimi yüreğinde saklayan

Gecelerime gelip;

Muhabbetleriyle sessizliğimi yoklayan

Hasretime son verip

Düşlerimi ayıklayan;

Kolllarımda uyuklayan...



Adam gibi adam var mı?" Diyordun...



Adam gibi adam bekliyordun....



Gece geçmiş, güneş yükseliyordu

Yalnızlık kavruk kavruk

Yalnızlık;

Zamanı örseliyordu...

Ve;

Zaman avuçlarının içinde eriyordu



Sırlar alemi ısrarla adam gibi adam göndermiyordu



Sen; umutla ve inatla; bekliyordun...

Yüreğini o adama bekletiyordun....



"Bir adam var ve gelip beni bulacak." Diyordun

Umudunu kesmiyordun...



Sen orada

Adam gibi adam beklerken...



Ben burada;



Yüreğime hükmedecek

Yüreğimin damlalarını

Hece hece hatmedecek

Bana; yürek vakfedecek



Gönlümün gül yüzünü

Yüreğimin gökyüzünü

Altayların Gül Kızı’nı arıyordum...





Gönül gözümü açtım;



Bir de baktım ne göreyim?



Bir çiçek

Yaprakları ağlıyor

Yapraklardan inen damlalar

Gölgesini dağlıyor

Issız dağlarda, sessiz gölge kara bağlıyordu....



"Altayların Gül Kızı sen misin?" Diye sordum



O soruyu sorarken vuruldum gülüm, o soruyu sorarken vuruldum...



Yapraklarınla yoğruldum...



Sen; "Adam gibi adam var mı?" Diyordun

Bir "Adam." Hayali kuruyordun...



Ben;



Altayların Gül Kızı’nın hayaliyle yanıyordum...





Şakayığımı, nâr çiçeğimi

Canıma can katan, nur ölçeğimi

Bana "Aşk." Yudumlatan sır gerçeğimi

Buldum.



Ben;

Çiçeğimin renklerinde duruldum...



Sen;



Adam gibi adamla kavruldun...





Bekletme bir tanem, bekletme n’olur

Ben hayatı beklemekten; çok ama çok yoruldum...





KADİR DURAK

(LEBİDERYA)



ESER YAZAR ADINA TESCİLLİDİR

KAYNAK GÖSTERMEDEN YAYINLANAMAZ



...-...



"Hasretin damlası, aşkın imlasıdır." Kadir DURAK