Kıvrıldığım yetim sokakların sızlayan döşünde,
Uyuyakalmışım yine dün gece,
Buzdan bir merdivenin üstünde.
.
.
Bir kadın gördüm düşümde.
Ellerimden tuttu,
Sevgiyle yasladı göğsüne.
Yıldızlar düştü öksüz yüreğime ,
Isındım..
Binlerce gökkuşağı dans ediyordu sanki,
Saçlarımı okşayan şefkatli ellerinde..

Ne bulutlardan düşen kristal güllerin dikeni,
Ne karanlığın tenime batan zehirli kirpikleri,
Ne de sırtımda inleyen ihanetlerin gölgesi,
Uyandırmaya yetmedi, seninle beni..


Yeniden maviliklere uzandı salıncaklarım,
Neşe ile dalgalandı çimenlerde kirli saçlarım,
Cennet kuşlarının tüyleri kadar huzurluydu,artık !
Sırtımı dayadığım boya sandığım..

Rüzgâr yağmur tohumlarını ilk kez ekemedi,
Avuçlarına saklanan yanaklarıma.
Nasırsız ayakkabılarımla özgürce koştum,
Hayallerimin beraat sevincine.
Kırıldı gülüşlerime vurulan zincirlerim,
Sıcak öpüşünle eridi tüm dertlerim,
Hani ! Bana canım yavrum dedin ya,
İşte o an kollarında son nefesimi vermek istedim..


Bir kadın gördüm düşümde,
Ağlıyordu.
Sütünün kokusundan tanıdım,
O bir anneydi..
Yavrusunu bıraktığı yeri unutan,
Vefasız bir melekti..
Yine de onu çok sevdim,
Çünkü o benim..
Annemdi..
Annemdi..
.
.
An
Nem
di…



ecedemet...


Başta Edebiyat Defteri yöneticileri olmak üzere tüm dostların Anneler gününü en içten temenniler ile kutlar,herkese selam sevgi ve saygılarımı sunarım...Nice uzun yıllara hep birlikte elele yürek yüreğe olmak dileği ile...


Edebiyat Defteri Seçki Kuruluna en derin saygılarımla teşekkür ederim...