SENİ ADAM SANDIM

Seni adam sandım, sana bağlandım.
Sen kul donağında, kırkaçanmışsın.
Münafık olmana, şimdi inandım
Dört yana fitneyi, sen saçanmışsın.

Şey üstüyüm diye, döşünü döğdün.
Çok haltlar etmişsin, kendini öğdün.
Açtığın yarama, dilinle değdin.
Meğer insanlıktan, sen geçenmişsin.

Gittin geldin, sanki bir halt becerdin.
Bumilletin gasti, yılların yedin.
En sonunda rengin, ortaya serdin.
Su sanırdık meğer, zıkkım içmişsin.

Gençlerin kanını, içen senmişsin.
Şan için her şeyden, geçen senmişsin.
Yem yeşil ekini, biçen senmişsin.
Beş altı babadan, meğer piç mişsin.

Bu millet uhrada, hesabın sorar.
Hesabın sorarken, defterin dürer.
Kustuğun melaneti, ortaya serer.
Yaşın seksen küsür, çağdan geçmişsin.
*
Congeri’yim, senin ismin demedim.
Adınla lehçemi, ben kirletmedim.
Senin gibi mel’un, hain görmedim.
Artık makamını, kendin seçmişsin...

Ömer Çetinkaya Congeri
05.05.2011