ELOĞLU

Anamdan doğmadın, kimin nesisin
Yakarsın canımı, ecel sesisin
Kuruttun ömrümü, kara yasımsın
Düşmedin yakamdan, çile eloğlu

Ocağım söndürdün, tütmez dumanı
Çileyi doldurdun, çekmem yamanı
Dinlemez duymazsın, feryat âmânı
Bitmedi olmadık, hile eloğlu

Sırtımda taşıdım, semer kaşında
Çorapları örersin, gençlik yaşında
Saçların ağarmadı, senin başında
Ömrüme verdirdin, fire eloğlu

Ağzımda kalmadı, tekmil dişlerim
Sayende bozuldu, bütün işlerim
Feleğe kızarım, kendim şişlerim
Bakılmaz üstümde, kire eloğlu

Belimi bükersin, takat kalmadı
Kulağın duymuyor, sözüm almadı
Kapında yaşlandım, çilem dolmadı
Sokarsın bedenim, sin’e eloğlu

Arif BARAN

DOST İNCİLER KARDEŞİMDEN

AH BU EL OĞLU YOKMU?

Görür seni gözlerine vurulur
Ayarlamak için peşinde koşar durur
İlgini çekmektir tüm amacı
Kibar mı kibar centilmen bir bey olur
Kalbini feth etmek için çabalar durur
Elinden gelen her şeyi maharet sanır
Ah bu eloğlu yok mu bu el oğlu

Seni sever güzel sözler döker
Elinde demet demet buket güller
Kabul edersen bu iş tamamdır der
Peşinden randevular görüşmeler
Sabırsızdır evlenme teklif eder

Peşinden düğünler dernekler
Mutluluk adına her şeyi önüne serer
Hep böyle devam edeceğini düşlerken
Bakarsın ki bitmiştir çoktan bal ayı

Her gün yemek, bulaşık, ütü, ev işi
Pişirir temizler yedirir kelepçeli kişi
Hastalığı bahane olur ağrıyamaz dişi
Bir gün takdir etmez hep hor görür
Halden anlamaz sanki o yorulur
Bütün gün masa başında oturur
Bütün gün evin içinde o koşturur
Ah bu eloğlu yok mu eloğlu

Kendi ister gece gündüz gider gezer
Sen istesen bir gün ondada yorgunum der
Sadece annesi bilir güzel yemek yapar
Sen en güzelini sunsan da neye yarar

Saçını süpürge etsen
Yoluna halılar sersen
Yinede yaranamazsın
Sen bu eloğluna

Nalan FIRINCI