0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1435
Okunma
Ne bu, ne?
Yaşamak mı?
Boşluk mu?
Bu ölüm oldukça,
Bu sevilemeyen insan,
Bu sevemeyen kişi oldukça,
Nasıl geçer bu yürek burkusu?
Anlatsam içimi dinleyen olur mu?
Durdursam yürekteki çağlayanı,
-düşen benim o yalçın kayalardan,
benim düşen uçurumdan-
Hiç durur mu o çağlayan?
Dışım hep düz,
ama yüreğimde fırtınalarla savrulur ağaçlar.
En önemlisi narin çiçeklerim...
Bir kaosta karışır birbirine renklerim.
Bir gün bulutlar çekilir mi?
Açar mı Güneş’im?
Bu ölüm,
bu sevgisiz anlarım...
İçimde tuta tuta pas tuttu gözyaşlarımdan
Her bir yanlarım.
Anlama kavuşsun diye hep çabalarım,
Beş kere ağlamak yerine
Bir kere gülümserim.
İyimser duyguları aktardığıma bakmayın
Aslında oldukça kötümserim.
02 MAYIS 2011
