Yine bir geceye başladım sessizce,sensizce
Yalnızım koskoca kalabalık içinde.
Duvarlar geliyor üstüme üstüme
Gecenin ayazı üşütüyor bedenimi
Kendimi dışarı atıp,en ücra, en bana ait olan,
Yalnızlığın bol olduğu yerlerde ,
Haykırmak istiyorum öfkemi.
Olağanüstü bir güç arıyorum kendimde umutsuzca
Değiştirebilmek için imkansızlıkları
Tüm ruhumu esareti altına almış yokluğun.
Ayaklarımda prangalar,
Bileklerimde kelepçeler var sanki
Ne gelebiliyorum sana,
Ne de ‘’gel’’ diyebiliyorum.
Seni de çaresizlik sarmış biliyorum
Bıraksalar gelecek kurtaracaksın beni
Koparacaksın zincirlerimi.
Tıpkı bir masalın kahramanı gibi.
Ya gelip götüreceksin beni Kaf Dağı’nın ardına,
Ya da bitecek bu masal gelemeden sonuna.
Bekliyorum,bekliyorum,bekliyorum.
Neyi beklediğimi,ne kadar bekleyeceğimi bilmeden.

Gülay Hançer