RESİMDEKİ KADIN...

O kadını resmiyle tanıdım..
Açık kahverengi gözleriyle gözlerime bakıp,
Bana demler sunuyordu...
Kahvenin telvesi bana fal baktırıp ilham veriyor,
Aşka susamış gözlerime öyle içten bakıyor,
Gözlerim gözlerinin içinde eriyip gidiyordu...
Yüreğimse delirip coşmuş,
Sanki göğsümü delercesine atıyordu...
O anda
“ Bakışın çağırır beni uzaktan”
Şarkısının nağmeleri dudaklarımdan yüreğime akıyordu...

Kaşları ceylan kaşı,
Kirpikleri sanki bir okun başı
Off of
Yaşı da tam benim yaşım
Ağrıyacak sanırım aşkla
Yeniden başım..

Saçları gece rengiydi
Rüzgar değmişti saçlarına
Mutedil dalgalıydı...
Sağanaklar yağdırdı yorgun yüreğime
Dalgalarım kabardı.
Onu görmemiştim ama
İçim bir başka ısındı...
Bakışlarından çözdüm
O da benim gibi yalnızdı...

İşte buldum rüyalarımın kadınını dedim...
Doldurdum fincanıma gözlerinden az şekerli orta bir kahve...
Yüreğime afiyetle indirdim...

Bir resim gördüm
Gözler kahve,
Kaşlar ceylandan
Kirpikler ok
Saçlar Karadan
Ah be yüreğim,
Neden uyanırsın
Hep böyle güzel rüyadan...

Kazım DOĞAN