“bir varsın bir kaybolup gidiyorsun
sen bana aynı istanbul gibisin
sevdiğime bin pişman ediyorsun
sen bana aynı istanbul gibisin

şehir trafiği gibisin yorucu
sürekli kaybolmuş adres sorucu
tezgahta yalan satan bir doğrucu
sen bana aynı istanbul gibisin

her yerini bilsem de yabancısın
sanki ben yolcuyum da sen hancısın
gerçeği haykıran bir yalancısın
sen bana aynı istanbul gibisin

sensiz olmadığını biliyorum
uzağa gitsem geri geliyorum
seninle yavaş yavaş ölüyorum
sen bana aynı istanbul gibisin

seninle ben her gün çoğalıyorum
seni keşfettikçe kayboluyorum
derin nefes alıp boğuluyorum
sen bana aynı istanbul gibisin

seninle köprüleri atmalıyım
köprüden aşağı atlamalıyım
köpeklerle sokakta yatmalıyım
sen bana aynı istanbul gibisin

sana şiir yazdım belki hüzün var
bana verilmiş dönülmez sözün var
aklımda o gülen güzel yüzün var
sen bana aynı istanbul gibisin

sen bala bulanıp sunulan zehir
okyanuslara ulaşan bir nehir
ömrümü aldı yaşadığım şehir
sen bana aynı istanbul gibisin… 28.04.2011

bayram eser