gözü olmadan gören uyku değil mi?
gittiğin her sabah; gecenin şehiriydi desem,
yada sussam yaprağın rüzgar uğultusuyla,
çığlığımda üzüntünü dinleyebilirmiydin..

bende bulduğum cevapların, hangi sorusu sendin?!
çok mu beyazdı yazılmayan satırlarım?
aynada kurusuna daldığımda kimdin?
baki ölümün her rengi, bana gözlerin,
bu kadar ecelken yalnızlığın;
yüreğime teninle dokunmalıydım,
korktuğum tek kelime isimsizliğinken...

tamam; kukla ruhlu çocuğum,
hatta annemin saçlarında ördüm kaderi,
haşa, ama benden bir adam daha yaratmalıydın;
ateşi cehenneminden avuçluyorken...

boş duvara şiir işledikçe kalem,
bir yudum daha kalmayacak sensizlikten
akdeniz saçlarında dalgalanıyorken..

bu haykırış öfkemin;
zor işte yokluğun, yokluğun demi siyah güneşimin..

yüz düşümü kıyıların,
minneti alemden geçtiğim se sırat
ahraz dilimdi kusur,nisana şubatı yalan söylüyorken..


AŞKA ECEL FIRSATI

KARAN