Köşe başına yaslandım bazen umutsuz
Hanımeli kokusu bulaştı saçlarıma saçlarından
Goncalar açtı inanılmaz
Bir dünya göründü gözlerime
Onsuz hiçbir yer dünya sayılmaz

Resimler çizdim o andan sonrasına
Yıllarca mısralar döküldü parmaklarımdan
Kaç yıla yaydım baharı unuttum
Gerçek ya da yalan
İşin güzel tarafı ben mutluydum

Sonra… Ah! Ah! Sonra sırıttı yalanın çirkin yüzü
Maske düştü gözlerden
Gömdüm kendimi yedi kat yerin altına
Düşlerimi zincirledim kör kulelere
Sırtımı döndüm, küstüm bu güne, yarına

Ne güneş uğrar dedim buraya, ne mehtap
İyilik meleklerinin yolu da düşmez
Bir parmak uzandı bir gece
Tam göğsüme dokundu
“ Korkma!”, dedi. Bu yürek bir daha üşümez

Dokundu bir sihirli çubuk tenime
Sildiğim baharlar yeniden çizildi
Yüzüm değişti, bakışlarımda bir sevda
Tek kişiyle doldu bütün sokaklar
Bir çift kanat çırpınışı dokundu ruhuma
Seviyorum dedi dudaklar…