yıllar önce namus ve namussuzluğu
basit kelimelerle yargılayıp kabul etmiştim...
şimdi tekrar kendime sormak istiyorum;
namus ve namussuzluk kavramları
benim için ne ifade ediyor....

yıllar öncesinin
çarşafını, şalvarını, cübbesini ve sarığını
beynimden çoktan sildim attım...
yoksa hala onların üzerinde
bir medeniyet mi kurmaya çalışıyorum...

kendi tanrımı...
içimdeki tanrıyı...
öz ben-i bulmalıyım...

sessiz gece beynimde tanrıya isyanı çağrıştırıyor
tanrılar çıldırmış olmalı diyor...
oysa, güneşin doğuşunda bir tanrı görmekteyim...
bunca adaletsizliğin yaşandığı bir düzende
tanrının varlığından hala söz edilebilir mi ?

ve tanrılar çıldırdı...
-lüt devri- ni yaşıyorum,
günahın içinde yüzerken
firavun gibi tanrıya kafa tutuyorum...

ve sessiz geceyi noktalamak istiyorum
ta ki, içimdeki tanrı
bir daha hareketleninceye kadar..



23.12.2003
çamdibi/izmir
02:30