0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
893
Okunma
bir hüzün başladı yine
akşamın son saatlerinde
güneş kendimi çekti gökyüzünden
ay puslu geldi
keman sesleri yükseldi
yine gramafondan
sensizlik çöktü çare yok gecelere
korkarım yalnızlıktan
hüzünlü ve kederli bir acı çöktü
üstüme gittiğinde
bir martının kalabalık çığlıklardaki
yalnızığı gibi
hissettim içimdeki
senin eksikliğini
her parçamda
menekşe gözler ağlasada şimdi
korkarım yalnızlıktan
sarı siyah bir resim
gözlerim ona dalmış
ne güzel gülüyor bana
ben ağlasamda
istanbul bile anlamıyor
yaşatmıyor keyfini
hüzün ve kederle sildirmiyor eserini
korkuyorum sensizklikten...
Vkeskin
