Bazen kasırga olup
Kırbaç gibi vurur duvarlarıma yalnızlığım.
Canım yanar kimsesizliğimde…

Fırtına sanırım bazen
Korkarım hışmından her nedense.
Yıkacak diye korkarken tüm duvarlarımı
Melteme dönüşür ansızın.
Usulcacık yalayıp geçer…
Hoşuma bile gider nerdeyse
Dost olur yalnızlığım…

Bazen güz rüzgarı gibi eser
İçim ürperir derinlerde.
Anılarımı eşeler pervasızca
Ve
Yaprak yaprak düşer düşlerime
O vakit yalnızlığım.

Hele birde zemheri ayazı olur ki bazen
Buz keser umutlarım
Karakışta kalmış kuş gibi titrer içim.
Öyle üşürüm ki o vakitlerde
Yaz güneşi yetişse imdadıma
Zerre ısınmaz yüreğim.

Ahh keşke
Keşke hep meltem olsa
Zemheri ayazı olup
kurutmasa umutlarımı,
Dolu olup yağmasa üzerime üzerime
Hatta hiç tanışmasa
Ve bu denli yüz göz olmasaydık
Hiç kesişmeseydi yolumuz.

Yüreğime yüreğime vurmasaydı
İnsafsızca,
Ahh başımın belası,
her dem taze
Bir çıban başı yalnızlığım….

Birgül KIZILKAYA 22. 04. 2011 KARŞIYAKA