2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1523
Okunma
Her Gül ağacının başında bir gül vardır. Türkçe o güle Başgül deriz. O gülün adı Farça Sergül dür.Rivayet şudur ki; Bülbül Sergülün dalına konar Sergüle serenat yapar. Bülbül aşkla öterken Sergülün dalındaki dikenler Bülbülün göğsünü yaralar. Bülbül alkanlar içinde kalır. Bülbül buna aldırış etmez ötmeye devam eder. Şafak vakti halsiz çaresiz yaralı Bülbül uyur. Sergül tomurcuk çiçek açar. Uyanıp bunu gören kan revan içindeki Bülbül üzülür ve kahrından ölür.
Sen gül ağacında Sergül
Yaprakları sim-u zer gül
Ey gonca dikenli Ergül
Sensin yakan nare bülbül
Gelmiş sığınmış çalına
Acı zavallı hâl’ına
Cevap ver davet kalına
Güzel başı bare bülbül
Başına örtmüşsün izar
Çile çektiren gülizar
Feryat elem ile bizar
Ağlıyor mehpare bülbül
Türkçede başgüldür adın
Bağların güzeli kadın
Çaresi sensin feryadın
Sussun ciğer pâre bülbül
Zehir katarsın aşına
Çile dolarsın başına
Acı masum genç yaşına
Seninle avare bülbül
Diken batmış göğsü yara
Aşktan yana bahtı kara
Figan ıstırap dağlara
Derdinle beçare bülbül
Sabah eser seher yeli
Bülbülleri eder deli
Çiriş bağların güzeli
Uçup gitsin nere bülbül
Zavallı uyur açarsın
Rayha kokunu saçarsın
Naçar kaderden kaçarsın
Kalbi aşkla yare bülbül
Karnı ile göğsü aktır
Onuda yaradan Haktır
Zeval kaçılmaz mutlaktır
Güle kurban qere bülbül
Yaşar KANŞIRAY