Öyle severdim ki bu kirli dünyayı
Her şeyine katlanırdım...
Yığılan kalabalığına...
O susmayan insanlarına...
Bencilliğin tam ortasında kalsam bile
Rağzıydım bir lokma ekmeğe...
Sen varken severdim bu dünyayı...
Kötü görünen her şey
Varlığınla cennet olurdu sanki..
Ve en çok sen varken yazardım en güzel şiirlerimi...
Şimdi yokluğunun can aldığı yerdeyim..
Artık ne bu dünyayı çekecek halim var
Nede senden sonra BENİM diyeceğim bir yüreğim...
Topla git artık yüreğimden kırıntılarını...
Bir güvercinin önüne atar gibi attın önüme
Sevgi denen şeyi ...
Hep eksik bıraktın hep yarım
Sevgiye aç büyüdüm ben..
Bıraktın beni bir cami kenarına bırakılmış yavru misali...
Acımadın hiç...
Sızlamadı bir gün olsun yüreğin..
Şimdi seneler sonra karşındayım..
Ve sen muhtaçsın bu sefer sevgi kırıntılarıma...
Ama ben yine veriyorum sevgimi...
Çünkü bu sana verdiğim
İLK VE SON SADAKAM OLSUN SEVGİLİ....



...ASİYİM ASABİYİM...