Oldum olası hayattan
Çok şey istemedim…

Her şeyden önce
Bir işim olsun istedim
Kimseye muhtaç etmesin
Nâ-merde değil, merde bile
Ne beni, ne çoluk çocuğumu…

Bugünlerimize şükür,
Düşe kalka da olsa
Rızkımız çıkıyor.

Sonra şöyle uygun yollu bir binek
İyi günü var, kötü günü var, lâzım

Borç harç aldık bir tane
Hamdolsun, daha iyisini
Mevlâm olmayanlara nasip etsin

Sonra bir evimiz olsun istedik
Ahrette iman dünyada mekân derler

Borç harç ödedik yıllarca, sıktık
Ne tatil yapabildik, ne gezdik tozduk
Borç ödedik, ödüyoruz ya hâlâ, biterse
Başımızı sokacak küçük bir evimiz olacak
Allah’ın izniyle, ödeyince fakir sevindirmek gerek…

Bir miktarda arttırmak, saklamak şart.

Dedim ya iyisi var kötüsü var günlerin
Bayram, düğün, cenaze veya acil ihtiyaç.

Günler nelere gebe bilinmez, tedbir
Sıkıştığın gün bulunmaz, bilirim
Atıp kenara biriktirmek gerek
Gerçi ne zaman birikse biraz
Çıktı bişeyler harcayıverdik
Ama olsun, yine yapmalı
Hayat böyle, neylersin?

İki evlâdımız var, çok şükür
İzlemesi bile mutluluk
Büyüyorlar, okuyorlar
Hayatı öğreniyorlar

Çok şükür Rabbime. Kimsenin
Varında namusunda gözümüz yok.

Hanım sağ, ben selâmet.

Allah olmayanlara nasip etsin
Âmin efenim âmin…


20.20 – 20 Nisan 2011 / İstanbul