Asrısaadet denir Hak Resulün çağına
Ayetlerin nuruyla Kuran’ım yaşanırdı,
Rahmet yağıyor her an Medine toprağına
Zulmetten nura çıkan gönüller okşanırdı.

Bölük bölük İslam’a koşuyordu müşrikler
Resulün çevresinde sevgiyle yaşayanlar,
Güllerin kokusunda Tekbir ile teşrikler
Saadeti yaşıyor İslam’la tanışanlar.

Hicretten on yıl sonra hac için yola çıktı
Yirmi beş Zilkade de kafilenin başında,
Hüccac yüz bini aştı, binler sel gibi aktı
Mutluluk katresi var Resulün gözyaşında.

Umre Haccı yapıldı, Mina’dan Müzdelife
Arife günündeydi Arafat sanki Mahşer,
Tüm yürekler dosdoğru, iman benzer elife
Lebbeyk Allah’ım Lebbeyk, buyur demekte beşer.

Devesinin üstünde Kâinatın hatibi:
“Belki bir daha olmam, buluşamam sizlerle
Beni iyi dinleyin!” Veda ediyor gibi
Başladı hutbesine, göz yaşartan sözlerle.

“Rabbiniz bir tek Allah, Âdem’in çocukları
Kimse üstün değildir, renklere bakmayınız,
Soyla öğünmek olmaz, budur insan hakları
Üstünlük takvadadır, hiç gönül yıkmayınız.”

Emaneti ödeyin, faiz haram olmuştur
Kaldırdığım ilk faiz Amcam Abbas’ın olur
Kan davası yok dinde, davalar son bulmuştur
İslam’a uyarsanız toplum huzuru bulur.

Kadınlar birer güldür onları koklayınız
Aile saygısıyla karşılıklı anlaşın,
Emanettir sizlere, kırmadan saklayınız
Hayatınız müşterek, beraberce paylaşın.

Sizden beni sorarlar, siz ne diyeceksiniz?
“Ya Resul! Tebliğ ettin, bizler şahidiz sana”
Parmağı havadaydı bir kez görecektiniz
“Buna Şahit ol Ya Rab! Şahit ol Ya Rab buna.

Yüz binler Arafat’ta vakfe duası yaptı
Yüzler Kâbe’ye dönük, şirkten arınmış canlar
Uzza, Latsız Menatsız bir tek Allah’a taptı
Tevhidin kucağında nurla dolan insanlar.

Müzdelife’de vakfe hüccac erdi sabaha
Mübarek bayram günü ulaşıldı Mina’ya,
Kurbanlıklar kesildi takdim oldu Allah’a
Saçlarını keserek hamdettiler Mevla’ya.

Gönüllerde sürur var Beytullah’a elveda
Resulün arkasında yüz binler gözü yaşlı,
Mebrur eylerdi Rabbi, kabul buyurdu Hüda
Döndüler Medine’ye vakarlı, ağırbaşlı.

İki ay sonrasında Muhammet hastalandı
Ayşe’nin odasından mescide gelemedi,
Ashabın gözü yaşlı, ashap yüreği yandı
Ebubekir imamdı, Resul düzelemedi.

Muhammet yaratılmış yücelerden bir kuldu
Rabbine kavuşuyor tebessüm var yüzünde,
Ayşe’nin dizlerinde fani hayat son buldu
Ruh Mevla’ya kavuştu, ümmeti var izinde.

“Ümmetim vah ümmetim!” Bizi senden isterdi
Ya Rab bizi haşreyle sancağının altında,
Hatemül Enbiyaydı, Hakk yolunu gösterdi
Cümlemizi cem eyle Firdevs’inin tahtında.

20 Nisan 2011
H.İbrahim SAKARYA