Ruhum yine o beldeye sığınan mefluç,
Yüzüm hakikate karşı, parmaklıklar demir,
Nedir Allah’ım beynimi kemiren? Kebair!
Ruhum yine o beldeye sığınan mefluç.

Karanlıklar ülkesi beni bekleyen devler,
Bir ama misali,kapısı sürmeli evler,
Bir sevgili hayalimde ıssız beni bekler,
Ruhum yine o beldeye sığınan mefluç.

Zülfünün telleri gönlümü gönlüne bağlar
Gönlün o beldeyi cuşa getirip çağlar
Cesedim bir köşede cemiyet ona ağlar
Ruhum yine o beldeye sığınan mefluç

Hayatın penceresidir o belde ,ben ve gül
Ne olur busende gamzen ile ,bana bir gül
Gecelerde bir mum oldun bense garip bir kül
Ruhum yine o beldeye sığınan mefluç.

Hayatın kaynağı ,çölde bir serap o belde
Bir güz mevsimi geçti hayatım perde perde
Yaprak yaprak ,tel tel, damla damla giden nerde
Ruhum yine o beldeye sığınan mefluç

Her şey siyah ,çeşmin giryan olmuş ben giriftar
Gidenin ardından salınanlar,dert bār ki var
Hayat su ibriğinde, ben ve toprak karamsar
Ruhum yine o beldeye sığınan mefluç

Her yer sarardı ,asuman naçar, ay sayinde
Ruhlar ki yanmış ruhlar sergerd olmuş bu hale
Yarim teşne olmuş kanmıyor düşmana,meye
Ruhum yine o beldeye sığınan mefluç

Tükendi zaman ,saat vakitsiz,dertli bir horoz
Yolcular! Biz bu yolun belki son yolcusuyuz
Firak hicranlı deniz, gemi dönmeyen soysuz
Ruhum yine o beldeye sığınan mefluç.


MUHAMMED SEYFULLAH BİLGİN(SERAYİ)
21.12.2010
15:00