Bu kez atom bombası, yer altında patladı,
Tusunami depremi, derdi üçe katladı.

Doğal afet savurmuş, Japonya’nın tığını,
Çoğu yerler harabe, tam bir enkaz yığını,

Binaları yıkıldı, insanlar yıkılmadı,
En güzel ahlakların, dışına çıkılmadı.

İplik gibi dizilmiş, tahrip dolu inciler,
En zor günlerde bile, adamlar birinciler.

İtiş kalkış tahrik yok, ne yağma var, ne talan,
Önde gibi rahattır, en son sırada kalan.

Gücü olan güçsüzün yardımına koşuyor,
Kabaran denizden çok, sevgiseli coşuyor.

Korna sesi duyulmaz, taşıtlar sollanmıyor,
Melek gibi bir millet, şeytanlık kollanmıyor.

Basın gayet temkinli, siyasiler vakarlı,
Ne saldırgan kimse var, ne de yalvar yakarlı.

Tansiyon yükselmiyor, moraller gerilmiyor,
Feryatlara figana, pirimler verilmiyor.

Muntazam bir disiplin, dayanışma pek müthiş,
Her taraf felç olsa da, aksamıyor hiçbir iş.

Yapılan tüm eylemler, fedakârlığın sesi,
Tek başına her birey, nezaket efendisi.

Hiç kimse hiç kimseyi, horlayıp incitmiyor,
Meziyetler erdemler, saymak ile bitmiyor.

Sözde biz Müslüman’ız, onlar ise gâvurlar,
Sergilenen manzara; İslam gibi tavırlar.

Uzaklarda olsa da, yaralıyı tanırım,
Hallerine baktıkça, halimden utanırım,

19.04.2011…Mustafa YARALI