3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
992
Okunma
Denize doğru genç bir kız ilerliyordu
Anlamsız ve amaçsız düşüncelerle
Bir hırsla denize doğru
Bir hiç uğruna koşuyordu
Güneşin batmaması için adeta çırpınıyordu
Ne yazık ki
Deniz onu yutuyordu yavaş yavaş
Bir yarıştı adeta yorulmuştu artık
Bir telaş, bir çırpınma uğruna
Ağır ağır denize
Kızıl bir ışık dalıyordu ve
Yavaş yavaş kayboluyordu
Genç kız hıçkırıyordu
Etraf birden karanlığa boğuldu
Doğa bile yas tutmuştu
Oysa genç kız, hiç mi hiç
İstememişti böylesini
Karanlıklardan korkuyordu
Çünkü karanlıklar ona düşmandı
O ağlıyordu, sadece ağlıyordu
Derin, uçsuz, bucaksız ve
Anlamsız düşüncelerle
Hasan DAL
Güneşin Çocukları
5.0
100% (4)
Cevap Yaz