Gülüp geçmemeli, an ve zaman önemsenmeli
Bir lahza ki aşka ram, sevdaya meftundur! Acabalarla vakit geçirmemeli, aşk ki kalbin ve ruhun lisanıyla şehre dilmeli
Nefesin bereketi, sıhhatin hasrettiği hususiyeti ibretle düşünmeli, bağnazlık edilmemeli
Kalbine kim kötülük eder, neden aklını bahanelere vesile eyler, idrak, izan fark edilmeli



Yunus deyip geçme, anla kendinden geçireni
Ruhunu davet eden, iradesinden vazgeçiren, ihsan ve ihlâsa yönelten hissedilmeli
Her gün bir ölü misaline bürünürken, seni muhafaza eden melek görevliyken ne demeli
Hangi nizamın talim ve terbiye edileni, seni sen yapan kalbin ve ruhun ihmal edilmemeli



Hazana nazar et, iklimin senfonisini seyret
Ahenk nedir, onun pak ülfetini sinenin derinliğinde sessizce ve hazla hisset
Deryanın içinde ki sükûnetini, dağın bağrında ki letafeti yalnızlığında bir temaşa et
Varsa şayet benliğinde asabiyet, nefsi temayüllerinde onca emel ve hırsın, aşka havale et



Cazip olan nesne bile olsa çok kıymetlidir
İnsan, ihsan ve takva üzere nefeslendikçe itibar edilir, zarafet ve edebi kalbindedir
Bir takiye içindeyse, niyetini yaratan ve fark eden basiret sahibi, zavallılığına vermektedir
Peki, haddizatında kim kime ziyan ederek huzuru mahşerde ki hesabını ihmal etmektedir



Ruh lekeyi kabul etmez, kalp ihmale gelmez
Ne kadar tasaddukun varsa, latifleşen ecrinle buluşmadıkça devaya eriştirmez
İnsan bu zafiyetleri hiçbir vakit sulha erdirmez, irade ve akıl maşuk içindir, geçilmez
Sevda kararmışsa, akıl tutulmuşsa, irade boşluk içinde kalmışsa, o esarettir, lafı edilmez



Hu derken, hamt ederken arın nefsi halden
Yıllara sâri ibretlik hamasetlerinden, hatırla o imtina ettiğin şefkat ve muhabbetten
Şimdi geriye ne kaldı, yaşanmış hevesler hangi manada ruhun ve kalbine hakikati anlattı
Muhakkak ki her nefes için zaman daraldı tefekkür etmek için aşka kalbin nasıl muhtaçtı



Aşk, ruhun ve kalbin en ulvi membasısıdır
Hak ve hakikat üzere ilhamı namdır, dil şad olsa da efkârı sanki bezirgânlığınadır
Zaman aynı zamandır, nefesin insan bünyesinde ne farkı vardır huşu ve aşk bambaşkadır
İnsan Rabbine kul oldukça, nefsi marazlarından kurtuldukça muhterem olan bir insandır





Mustafa CİLASUN