Vasfını yazmaya kelime yetmez
Yazsam kifayetsiz yazı efendim.
Anlatmaya kalksam çabam kâr etmez
Fikir güdük akıl cüzi efendim.

Nebiler halkası soyundur senin
Şefaat, merhamet huyundur senin
Şu yalancı dünya köyündür senin
İmtihan yokuşu, düzü efendim.

Kokunu kıskanır bağdaki güller
Şivene özenir şeyda bülbüller
Sevgin ile dolu nice gönüller
Görmeyi arzular sizi efendim.

Nurani sıfatın benziyor güle
Firakın canlara çekilmez çile
Tutup elimizden selamet ile
Felaha ulaştır bizi efendim.

Güzel ahlak, takva bize zimmetin
Umuyoruz, bekliyoruz himmetin
Sen gidince öksüz kaldı ümmetin
Yokluğun dinmeyen sızı efendim.

Nazar etsen benliğime, özüme
Ümmetim diyerek baksan yüzüme
Cemalini gören iki gözüme
Sürmedir ayağın tozu efendim.

Hayal Amentüsüz murada ermek
Zor değil akile gerçeği görmek
Öğüdünü tutup, izini sürmek
Kuran’ı Kerimin özü efendim.

Ebu Bekir. Ömer, Osman yanında
Ali ile yüce divan önünde
Şefaat edersen mahşer gününde
Söner yüreğimin közü efendim.

İsmail GÜL