0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1064
Okunma
şöyle ellerim cebimde dolaşmalıyım seni
hüznümü kimseye belli ettirmeden sakince
her nefes alışım biraz daha derinden
ta ki çıkarana kadar içimdeki hayalini
ta ki o gelene kadar karşıdan
elinde bir demet çiçek yıllar yumağından
ve üzgünlüğüm ne kadar da koklayamamışlığımızdan
çaresizliğin esirleri salınır mı anılar parmaklıklarından
kurtulmayı düşünebilmek bile bundan acı
seni bulabildiğim tek yer işte bu mahalle
her ne kadar geçmişi örtsede kaldırım kenarlarında apartmanlar
çocuk sesleri yankılanmakta kulaklarımda
ve sen her nerede olursan ol şimdi
ne kadar uzağa gidebilirsin ki
her adımım takip ediyorken seni
