Seviyorum seni,
Aklının alamaycağı kadar çok hem de,
O kadar doldu ki içim,
O kadar zor ki sensizlik,
Bir çaresi olmalı diyorum,
Bu kadar mı imkansız olabilir?
Bu kadar mı zor olur bir ayrılık?
Terkedişin niye bu kadar acıttı ki?
Yalnızım şimdi,
Sen çoktan gitti,
Gidişinde öyle büyük bir acı bıraktın ki,
Alışmaya imkan bırakmadı,
Şimdi her şey siyah,
Giderken bütün renkleri götürdün yanında,
Bana karanlığım kaldı,
Hayatım avuç içlerinde senle beraber gitti,
Yaşıyor muyum diye soruyorsan eğer,
Nefes almayı yaşamak sayıyosan evet,
Ama biliyorum son nefesim seninle birlikte gitti,
Hem unuttun mu nefesim sendin benim.
Artık ruhu olmayan bir bedenle yapayalnız terk edilmiş ve yaralı bir haldeyim,
Sen dönersin nöbetlerinde,
Aç, susuz biçareyim,
Belki diyorum,
Belki,
Bir gün gelecek,
Elinde bir avuç renkle,
Hayatıma yine dolacaksın,
Dudakların dudaklarıma,
Hayat nefesi verecek,
Ben umudumu kaybetmedim galiba,
Sana açık bıraktım kapılarımı,
Biliyorum yine gireceksin içerime,
Ses vermeden,
Küçük bir dokunuşla,
Hoşgeldin diyecek gözbebeklerim,
Gözbebeklerim gözbebeklerine kitlenecek,
Işığında kaybolacağım biliyorum,
Belki yakın,
Belki uzak,
Ama geleceksin biliyorum işte.