Hüzün mü? Hazan yapraklarını hatırlatıyor.
Hüzün mü ağlayan,
Süt isteyen çocuğu hatırlatıyor.
Yazı yaşarken kışı hatırlatıyor.
Sevgisizken sevgiyi hatırlatıyor.
En kısacası beni bana.
Seni bana anlatıyor.
Şu an yaşantımı anlatıyorsun hüzün.

Her yaşantı ressamdaki gibi bitimdedir.
Gittiğinde bilinir o yaşam üzülme.
Neden yaşarken değil.
Hadi yaşarken bilelim hüzün.
Hüzünlü olmadığın zaman mı?
Var mı insanoğlu soruyorum size.
Hüzün mü bana bir şey hatırlatmıyorsun.
Şu an yaşantımı anlatıyorsun hüzün.

Emerken karnım doyduğundan değil.
Borçlu kaldığımdandır hüzünlendiğim.
Ahirim sizseniz evvelim de sizlersiniz.
Neden bana soru sorar.
Hep sorumlu tutarsın.
Beni bana beni onlara,
Şu an yaşantımı anlatıyorsun hüzün.

Yaşam sanaysa bir gün bitecek.
Gelecek yaşam benimleyse.
Alınma ben kısa yaşama söz söylemeyeceğim,
Sana ben öyle davranmayacağım.
Tek sen benimleydin ya.
İşte ben onun hatırı için sen hüzün’ü seçtim.
Kimse anlamasa da ben burayı orayı da yaşadım.
Ya sen beni yâda ben seni anlayamadım.
Tek bir sorum bu hayatı hüzünlü yaşadım.
Şu an yaşantımı bana anlatıyorsun hüzün.
MEHMET ACET