-Öylesine değişti, bozuldu ki şu zaman
Kimi övsen ânında giriyor havalara
Diyorsun; ’şiir güzel, senin kalemin yaman’
Soyunuyor boyunun on katı dâvalara
Pohpohlarsan sevinçten keklik gibi sekiyor
Eleştirirsen hemen kılıcını çekiyor-


Şairim demiyorum, yirmi yıllık çırağım
Senin taşların bana çölde bir kum tânesi
Dersen; ’ben en büyüğüm, herkesten çok ırağım’
Kapılarını açmaz hiç bir gönül hânesi
Elinde ipek varken sen çul kilim dokursun
Kendi yazdıklarını yalnız kendin okursun

Boşuna çırpınırsın bana hiç bir şey olmaz
Genç bir yetenek solar, bundan duyarım kaygı
Sözlerinle incir’in bir çekirdeği dolmaz
Biraz tevazû göster, biraz insana saygı
Bak kardeş! Atışmaya yanlış adam seçersin
Bu kafayla gidersen kendini zor geçersin

Kimse selâm vermezken ben sana sâhip çıktım
Sen büyüklük tasladın ve başlattın savaşı!
Ne arkandan konuştum ne yivli kurşun sıktım
Yumuşak bir fırça bu, taşların en yavaşı
Şimdi bunun üstüne yazacaksan taşlama
Tek ricam sözlerine hakaretle başlama

.