gözlerimin değdiği aynalar
bıkmaz mı aldatmaktan
sen yanımda yoksun diye
kapatmazlar mı gözlerini..

yürüdüğümü sandığım yollar
bir ikindi vakti omuzundan atmak istemez mi
yol yorgunluğunu
sana varmadığını anlar anlamaz
yoldan çıkmazlar mı ..

yokuşlar yorulmadı mı hala
tükenen dizlerimi tutmaktan
sabah uyandığımda baş aşağı dönmezler mi hiç..

çöldeki serap çok mu memnundur
susuzları aldatmaktan
o da kana kana su içmek istemez mi
sevgilinin serin dudağından..

alevler üşümez mi ki sen yokken
kutupların başkenti olmuş gönül kentimde
ısınmak istemez mi sıcacık yüreğinle..

zifiri karanlık seni görmeyi özleyip de
açmaz mı gözlerindeki bantı bir gece vakti
ışık saçan gözlerime değmeye can atmaz mı ..


niye sana uzağım bilmem ki..
kimselerin bilmediği içimdeki ince sızımsın
senin gözünden dökülür sanki gözyaşlarım
senin yanaklarını ıslatırım sıcacık yağmurlar gibi
kalbimin ıssız caddelerinin vazgeçilmez varlığısın
senin yanında bekler sevenlerim
bi cümle yolların sonunda buluştuğumsun
baştada sondada sana uğrar hasretim
lafa tutsada kaldırımlar
köşe başlarında beklediğimsin
bir senin göğsünde soluklanır ciğerlerim
kapılar ardında gözlediğimsin
bir senin yanında teselli bulur yetimliğim
sıcacık içimde sakladığımsın
uzak olsun başkaca yakınlıklarım..


bir gelsen..
tüm hasretlerimi bırakırdım zindanlara
karanlıkları karanlıkların içine atardım
geceyi gecenin üstüne kapatırdım
şimşekler düşürürdün bakışlarından göğsüme
saçlarım beyaz alevlerinde yanardı
sağnak yağmur olup yağardım küskünlüğünün çölüne
uzaklığını yorgan yapmıştım çıplak ruhuma
gelişinle tüm yorganları ateşe verirdim
yakıtı sen olan bedenimle..



A.G.T aralık’2010