Bir artık ayın son çıkmazında
Yaşlarca yorgun olarak
Genç kimliğime sarılışım beni ele veriyor
Kararsızca
Kararsızlıklar belki de şakaklarımda açacak
Birer tanıktı kirpiklerime dökülen saçlarımda
Sakallarımı kopararak en sevdiğinden vazgeçmeyi düşlemekti oysa

Baştan aşağı bir süzüntü şimdiler
Bir kaldırım resmi gölgede
Kaçan çocukların ayak seslerini özledim
Kibrit kokusunu tütüne sarılmaksızın
Aslında ben hiç sigara içemem

Yak bir dem
Tüttürülmüş bir şiir
Bir gidişin en zayıf noktası
Ağlar bile çekilmiyor artık
Kupkuru olan ellerim
Nemsizlik değil ki
Bir tutulmamazlık eseri

Alkışlardan çoğalma halk şenlikleri
Bir bayram havası olabilirdi
Çelenklere saplanan siyah ve zakkum çiçekleri
Bir hoşça kal demeyi hak etmeliydim.

Yırtılıyorum
Taze hüzün ekşisi
Yüzümü buruşturuyorum kader yazgıma
İnan bırakmak değil
Kendimi bulmak sadece
Arzın o müthiş bilgeliğinde

Bir fil gördünüz mü
düşüne oturan insanın
Tekdüzelik belki yeniden
Sarmaşıklığa özenmiş
Bırak ara versin
Gitsin yıkılsın gözümden
Ben kurtulmalıyım
Sarmaşıklar kurumalı

Bir ortalamanın kötüsünü imzalarken vazgeçmelerimdeki sayrılığı hissizleştiriyorum.

MAİ