Bırakıtlar yok artık maziden
Eski bir sarı ev vardı ninemden
Şimdiki Akbank’ın dibinde
Yıkmışlar, düzlemişler; eser kalmamış geçmişimizden
Nenem dedeme kavuşmuştu, ev; her ikisine...

Çocukluk gülümsememe eski bir resimde rastladım
"Ahh" dedim, "Ah keşke çocukluğumda kalsaydım"
"Bitti" diyoruz, sıkıntılarımız
Sıkıntılarımız derinlemesine kök salmış
Kendimizi kandırıyoruz!
Dağ gibi dizi dizi yükseliyor her geçen gün
Bir yeniyi ulayarak sıkıntılarımız.
Beynimizden korkuyoruz
Bazen de gözlerimizle gelecekten.

Elbet yaşanacak sırasıyla muammalı bilinmeyenler
"Korkmuyorum yaa! Güçlendim, piştim artık" demek geçse de
İçimizden: "Yok arkadaş! Olmuyor, olmuyor" diye
Bağırmak istiyoruz bazen.

İsyan dudaklarımıza sıralanmış
Toprak yas tutmaklığında serbest vezin
Güneş çatır çatır çatlıyor ruhumuzun ateşinden
Doymadan itiraf etmek zor be yiğidim!

Toprak uyanıyor düzlemselliğinden
Uyanıyoruz da artık
Çocukluğumuzdaki tebessümler gibi
Mazimiz; düz ve hiç!..

Gülizar Özlem (GüRSES) SARAÇOĞLU

NOT: Her hakkı mahfuzdur. Saygılarımla...