4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1593
Okunma
Koca deniz utancından ölüyor!
Deterjandan deniz dibi kuruyor!
Trol, atık, kaya, toprak vuruyor!
Kıyısında ithâl balık yeniyor!...
Duymadın mı, eden; kendi bulurmuş?
Canlı, cana destek olup yürürmüş?
Tam vaktinde istihsâli verirmiş,
Ne yazık oy! Buzlu balık yeniyor!...
Tut kendini! Kendine gel denizci,
Cebe bakma! Nesline bak nehirci,
Suyu dinle, su hayâta devirci!
Serden kaldır, ince ağı; kırıyor!
Deniz bitti, yaban balık yeniyor!...
Vurma! Yeter, deniz de tarla gibi,
Şenlet O’nu, bağ gibi besle; dibi,
Taban otsu; yeşersin, cânın gibi,
Gün açmadan, gül açılmaz nâr gibi…
Kadir gönlü; ithâl, benim demiyor,
Önüm deniz; ithâl balık yeniyor!
Kadir Yeter. TRABZON.
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz