Ben biraz aptalım, biraz divane,
Unutmayan, her dem anan ben oldum,
Dünya iki kapı bir viran hane,
Bu çöplük üstüne konan ben oldum.

Var mı kalan, devr-i lale son sandım,
Ben o demden kalan en son insandım.
Elinde tuttuğun hurma asandım,
Ocağında tütüp yanan ben oldum.

Hangi dala attım ise elimi,
Diken battı alamadım gülümü,
Tutamadım ne hikmetse dilimi,
Dinlenmedim, hep inanan ben oldum.

Otur dedim, gel sohbetime katıl,
Fayda etmez ne nasihat, ne nodul,
Hem ukala, hem cahildir, hem fodul,
Ben aldandım, yine kanan ben oldum.

Bak arkadaş biraz kendini tanı,
Böyleleri cahil eder insanı,
Kaç paradır adam olsa her yanı,
Yine onu adam sanan ben oldum.

Doğru dersen inanmıyor ukala,
Tek güvenci ya yalana, ya fala,
Selam verme, alma başına bela,
Bir selam uğruna yanan ben oldum.

10.Nisan.2011 23.35

Ahmet İDRİSOĞLU