1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1922
Okunma
Anamdan koptum düştüm hayata
ilk orada göbeğim kanadı
o an durdum feryada
kime ne kim anladı ki
aşk olsun bilene
sadece ben ağladım
bir de anam duydu
ve güldü
çünkü sevinmişti
erdiği bu murada…
Şimdi bir kez daha kopacaktım anamdan
kanayacaktı bir kez daha
yalnız bu defa göbeğim değil
annemin yüreği
çünkü bu defa annemin yüreğinden kopacaktım ben
hayattan kopacaktım
son bir defa daha uğurlanacaktım sonsuzluğa
yine anam ağlayacaktı
ve yine ben duymayacaktım
bu defa da o ilk an gibi
anam kanayacaktı
kanayacaktı yüreği bu acımasız Hayata…
DokuzNisanİkibinonbirYüksekova
Faruk Fahrettin ÖZCANAN
Şiirin sahibi
Cevap Yaz