6
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1009
Okunma
bildiğim maviler solmadan
gözlerimle bir karardı
yine ağlıyordu tutunduğun dal
yürüdüğün yol seni kokluyordu
yele sürdüğüm anda
paramparça olmak üzere
gözlerinden süzülen yaş
yüreğimi köklüyordu
duyuramamıştım sesimi
bedenler birbirine uzak
eş kutuplar gibi itiyordu
özlemleri çokluyordu
sevgi ne denli yakın
ya da alabildiğine uzak
ayrılık gelip çatınca
davranışımı yokluyordu
yeniden yaşanır mıydı
ayrılıksız bir anda
kor ataşlarda yandığım
durmadan okluyordu
060411denizli
5.0
100% (6)
Cevap Yaz