1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
997
Okunma
deli kanlı sanmış bağlanmış bir kere,.
hiç çekinmeden onun için ölebilirdi
öylece ortada kala kalmış ,
çekip gitmiş bir vijdansız
oynanmış çok sevdiği guru ile
yanan bir ocağın ateşine düşmüş ruhu
kor kıp kızıl ateşde
ateş gibi yakmış bağrını ihanet
kurşun gibi girmiş yüreğine,
bu şerefsizin iki çift sözü
pınar gibi yaş düşüyor gözlerinden
değiyordu tenine fırtınası göz yaşının,
kopuyordu kıyamet ruhunda
deprem oluyordu hayatın da ,
inaçlarını kaybetmiş,
yitirmişti sevda denilen çiçeği kalbinde,
ve gömüyor du aşk denilen inancı,
buz gibi bir benden et kemikten,
ibaretti o artık
ruhuna elveda aşk diyordu,
yakıyordu kor bir ateşte
sevmemek üzere gömdü maziye
örtü üstünü duvarla
çekip gitti uzaklara
İRFAN KÖKTEN
5.0
100% (1)
Cevap Yaz