Çile dolu ömründen ufacık bir tebessüm;
Yakalamak isterdim, şefkat nakışlı annem...
Adını andığımda kanat çırpıyor göğsüm;
Yüzü/n gülsün oğluna, rahm/et bakışlı annem.
Gittiğin günden beri hasret tüter hanemde,
Gel gücün yetiyorsa bir tek resme annem de!

Kazınmış yüreğime hazan yüklü elvedan;
Keşke, teselli verse gözyaşı sağanağım.
Tab edilmiş sineme, o hazin içli edan;
Bırakma öksüzünü biricik sığınağım…
Ah annem; anneciğim, varlığımsın, yarımsın;
Can tanem, biriciğim, en vefalı yârimsin!

Beni üzen her şeyden, ıraktın fersah fersah
Kuzucuğun ne yapsın sensiz yarımdır yarım
Sıcacık kucağından söyle neresi ferah?
Bırakma ne olursun aşkınla bahtiyarım.
Aç kollarını n’olur; yangın yeridir buram.
Öyle çok özledim ki hasretin buram buram...

Adın yâd edilince dertlerim siliniyor.
Duyulur mu orada cılız, öksüz feryadım?
Kor kalbim, kör bıçakla amansız diliniyor.
Her dem nur cemalini, görmek asıl Muradım...
Sesini çok özledim; ne olursun "kuzum" de;
Güneş açsın busenle; keder dolu yüzümde!

Murat CANBOLAT