Tarifi zor,bulunması zor deriz herzaman.
Çoğu zaman arar dururuz.
Neden diye sorarım kendime.
Niçin kolay kurulamıyor dostluklar?
Ya da bulunca neden çabuk kaybediliyor.
Beliki de,zor bir sınava sokuyoruz birbirimizi.
Ben ağladığımda o da ağlamalı
Beni hep dinlemeli
Sürekli yanımda olmalı.
Neşeli ve mutlu olduğumda,
Dostumda benimle gülmeli diyoruz.
Bir de kıskanırız dostlarımızı,
Bencillik yapar,başkasıyla paylaşamayız.
Arkadaşlar…
Ne kadar zor dost olmak değil mi.
Çıkmaza sokuyoruz hayatımızı
Gerçek sevgiyi ve saygıyı bulduğumuzda,
Tatmin olamıyoruz.
Neyi paylaşamıyoruz.
Değilmi ki toprak aynı toprak.
Birbirimizi kıskansakta,kavga etsekte,
Sevmesekte,aynı toprak.
Hep şüphe var zihnimizde.
Acaba gerçekten dostum mu benim.
Hayır arkadaş!
Sinsilik değil,saflık olmalı birazda.
Temiz berrak su gibi…
Sevgi olmalı,saygıolmalı,güven olmalı.
İşte o zaman.
Kenetlenmeliyiz birbirimize.
Arkadaş!
Sana sesleniyorum.
Yollar girsede araya,
Kalpten içten dostlarım,
Sizi çok seviyorum…

2000 ANKARA
HATİCE ÇAM