Düğünde, bayramda, el/gün demeden
El âleme yerdi, yerdi bir güzel.
Her an kendisinden vuslat beklerken
Gurbet ele sürdü, sürdü bir güzel.

Ilık ılık aktı, kalbime girdi
O tatlı diliyle “bitanem” derdi
Beni yolluk gibi yerlere serdi
Ne tuzaklar kurdu, kurdu bir güzel.

Aşkın en güzelin, tattırdın bana
Hayâlin görürüm, baksam ne yana
Elimde değil ki meylettim sana
Bir nazarla vurdu, vurdu bir güzel.

Aşkın kuyusunun görünmez dibi
Yaktı Züleyhâ’yı, Yusuf’u nebi
Gerdi gergefine kanev(i)çe gibi
Dantel dantel ördü, ördü bir güzel.

Durma ey yâr sen sevgini kanıkla!
Hiç olmazsa, gözlerimde konukla
Dağları deldirir aşkın külünkle
Şu yaşımda yordu, yordu bir güzel…
Yorum/yorum/yordu, yordu O Güzel…

Hanifi KARA

(*) Gül-i ra’nâ: Yarı sarı, yarı kırmızı gül.
Güzel, parlak, süslenmiş, dilber-i ra’nâ...