2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1328
Okunma
"Hatıra" konulu bir e-posta aldım.
Varlıklı bir hanım kız amansız bir hastalığın pençesindedir. Tek kurtuluşu birinin kalbini vermesidir.
Çok sevdiği, ama yoksulluğu nedeniyle bir araya gelemedikleri sevgili verir kalbini...
Canımdan çok sevdiğim ama yüzünü görme fırsatı bulamadığı manevi kızımı anımsattı.
Dualarımda yaşattığım, mezarının yerini bile bilemedim...
Kalp gerekiyorsa,
Canımla beraber
Tereddütsüz vermez miydim?
Az olurdu onun için…
Canımı vermek
Her gece izler
Yalnızca izlerdim
Öpmeye kıyamazdım
“Ya uyanırsa!” diye…
Bilmese de olurdu
Kendisini ne kadar sevdiğimi
Kalbime iyi bakmasını isterdim
Kalbim için değil
Kalbimden çok daha değerli olan
Onun sağlığı için…
Şimdi hep dualarımda
Hep dualarımda yaşattığım
Canımdan çok sevdiğim
Ama canımı vermek
Yoluna ölmek fırsatı bile verilmeyen
Mezarının yeri bile gizlenen
Mezarına kapanmayı
Doyasıya hasret gidermeyi
Sevgimi haykırmayı çok gördükleri
Canımdan öte kızım…
Hep yaşayacaksın
Dualarımda
Yaşadığım sürece
Mahşerde kavuşacağız
Sevenlere kıyamayan
Rabimin izniyle
30.03.2011
Kadir Tozlu
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz