Merhaba, anılar ve anne, başlıbaşına duygu selidir belleklerimizde...Hele de iki güzel bir araya gelirse gönül hem sevinir hem yanar...Geçmişin bize bahşettiği izler hep duygu temizliğiyle gönlümüzde yatarlar...Onlarda çocukluğumuzu... saflığımızı... insani değerlerimizi görür, yeniden yaşarız...Belki de zamanın bizden götürdüklerini geriye giderek onlarda yaşarız... Bıraktıkları her bir iz bizim için yeni bir geçmişe dönüştür....annenin yeri daha başkadır...sağlığında bile adını duymak bizi heyecanlandırır...Yılların ardından kendisini hatıralarında görmek...yaşadıkları mekanlarda bulunmak alır gider yüreği... Elimizi uzattığımız her eşyada O'na dokunuruz...Sinen kokusunu teneffüs ederiz duvarlarda...Kucağında yaşarız...Adeta görürüz...O atmosfet ne müthiş bir sahnedir...anlatılamaz...ancak yaşanabilir...Şiirinizde bu kadar nadide betimlediğinize göre yaşanmışlığı kim bilir nasıldır...Zamana yenik düşen yıkık mekanların mahsun ezikliği içinde çiçekler hayata yeniden merhaba demiş resimde...İşte hayat böyle bir şey... ölenler ve olanlar hep birlikte birbirini tamamlamış...Duygu seli olmuş şiriniz...Bu duyguyu yaşatan yüreği candan tebrik ediyorum efendim...Hatıralarınıza saygımla...Entellektüel.