Göz kırpar üç beş küme.
Suda yanan gönlüme .
Kurşun döker nineler,
Atılan kör düğüme.

Çakallar türkü söyler yıldızsız gökyüzüne.
Anne,masal anlatır koynunda yetimine.
Düş yorulur her sabah,
Ayıkken görülene.

Gecenin aydınlığı, mil çekilmiş göz gibi.
Düşse ateş de söner bir yürek ki köz gibi.
Baba, gönlü sargılı uçup gitti attâya,
Çocuk, anne,yıldızlar ona el sallar gibi.

Titrer lâmbada ışık, anne ve çocuk üşür.
Sofrada bir lokmayı iki kardeş bölüşür.
Düğümlenir boğazda kuru ekmek, acı su.
Bir hayat ki içinde dert dertile örüşür.

Gümüş bir makas ile kesilir hayat filmi,
Senarist yok ortada ; ama figüran belli.
Sonra yıldızlar kırpar hiç kesmeyen makasla,
Çaresiz bir annenin, ürkek ve titrek eli.

Çocuk, anneciğim der bir masal anlat ne olur.
Annenin yüreğinde acılar hayat bulur.
Masal düşüne dursun anne çaresiz , üzgün.
Acılar denizinde bir sabah daha olur.
Ankara,18.08.2007
İbrahim Kilik