Bir şiir yazmak istedim gönlümce,
Mutlu olsun isterken her hece,
Bir çocuk çığlığı belirdi dün gece,
Düşerken, Libya topraklarında,
Körpe bedenler üstüne haince,
Şiir yazmak istedim, sokak çocukları üstüne,
Kar yağarken gündüz gece,
Dolanırken yalın ayak, yoksul bebeler günlerce,
Kan döküldü üstüne, dağıldı son hece,
Anladım ki; düştü,
Yalınayak bebeler üstüne son füze,
Bir şiir yazmak istedim.

Petrol uğruna, yok edilen canlar üstüne,
Kurulurken Libyalı çocuklara, ölüm üssü İzmir’e,
Var, ya da yok olduğu belirsiz, elbisesine sıçradı heceler
Yerde yatan, başsız çocuk cesedine,
Seçim kaygısı kaplamış vekilime,
“Dur! De.” demek için bu mezalime,
Ulaşmadı, barut kokusundan feryadım vekilime,
Ağlayamadan terk etti, kimsesiz bedeni son nefes.
Gözlerim, acıya dönüştü hecelerim kıvrandı çaresiz,

Ateş düşerken Suriye’de bir körpe bedene,
Bir şiir yazmak istedim,
Sokak çocukları üstüne,
Bir varil petrol, bir atımlık barut
Koydular göz önüme,

Dokunmadan, kimsesiz çocuklar meselesine,
Bir duman perdesi düştü gözlerime,
Acısı yakarken Libya’da, Suriye’de,
Petrol uğruna, yok olan körpe bedenlere,
Devam edemedim, şiirde dizlere,
Şiir yazmak istedim, sokak çocukları üstüne,
Yazamadım, kan kokusu sinince gönlüme.
İ.TÜRKMEN