Söyleyin ordularınıza
Polislerinize emredin
Kiralık katillerinize dağıtın
Tüm şâirlerin fotoğraflarını
Önce, herkesten önce hem de
Onları öldürsünler.

Susmayacaklar
Susturamayacaksınız

Nasıl ki âşkı sevdayı
En güzel şâirler anlatırsa
Zûlmünüzü de onlardan daha iyi
Anlatacak bulunmaz âlemde

Kırın bilgisayarlarını
Kâğıt, defter satışını yasaklayın
Suç olsun üzerlerinde kalem bulunsa
Müebbet değil, idam verin
Yargıya ne hacet, orada
O an infaz ediverin

Yazacaklar
Engel olamayacaksınız

Beklenen oldu ve
Korkulan geldi başa
Tüm kolluk kuvvetleri
Düştüler şâirlerin peşlerine

Önce yasakladılar,
Kısmen olsa başarılıda oldular
Ortalıkta görünmez oldu şâirler
Yeni bir şiir duyulmadı, epeyce.

Sonra
Duvarlara yazıldı bir şiir
Kırmızı boyayla, insan,
İnsanın şiiriydi adı
Sevdi insanlar
Toplandılar
Okudular
Sevdiler
Ezberlediler

Yetişti hemen güvenlik güçleri
Dağıttılar kalabalığı, kızdılar
Sövdüler, dövdüler

Aradılar o deli cesaretliyi, bulamadılar.

Bir sabah dağlara bakanlar
Beyaz taşlarla okudu devamını şiirin
Onu da çok sevdiler, birbirlerine okudular

Yasaklandı…

Devam etti gizemli şâir, yılmadı
Herkes uykusundayken geceleri
Yazdı, okundu, ezber edildi her yazdığı.

Sonra kıstırmışlar bir köşede
Sabaha doğru, askerler bir yandan
Polisler, ajanlar diğer yandan
En yüzü gülmez olanı
Şiirden en nefret edeni
Kara kalpli biri işte, çekmiş silahını ve…

Koşmuş halk, omuzlamışlar
Şehit gibi, mübarekçesine
Omuzlarda, götürürlerken
Yerde kanıyla yazdığı şiirinin
Son satırını görmüşler;

“İnsanlık ölmeyecek…”

Ve son sözünü duymuş oradakiler
“Yüreklerdeki şiiri yok edemezsiniz…”


15.24 / 27 Mart 2011 - İstanbul