düyaya gözümü açtım ağlıyarak
hep hüzünlerle geçti cocukluğum
büyüdüm güzel bir kız oldum
evlendim sevmeyerek kurtuluştu benim için
cocuklarımın hatrına mutsuz yıllar geçirdim
birini sevdim açtım kalbimi ona
inandırmışdı çünki kendini bana
sıcacık yüreğim sevgiyle çarpıyordu
benimde güvendiğim erkeğim vardı
mutluydum seviyor ve seviliyordum
gerçek yüzünü hiç görmüyordum
tapıyordum adeta ona
inandıramıyordu hiç kimse bana
başlamışdı yalanları kabullenmezdi hiç hataları
beni kendine bağlamıştı kopmanın mümkünatı yoktu
örtbas ediyordu tüm yalanlarını
başlamışdı acılar kaçış dolu yıllar
hep hüzün dolu anılar
ben onun oyuncağı olmuşdum sıkılmışdı
ne istediki benden
tüm hayellerimi umutlarımıda götürdü kendinle beraber
her gün ah ediyorum beni kendine inandırdığına
gözümde yaşlar içimdeki acılarla gülmeyi unutmuşum
zaten hamurum acıyla yoğrulmuş
bu hayat benim için yaşanmaz olmuş
ölüden farkım ne kalmış nefes almaktan başka
elbet günahımı çekeceksin
şöyle bir geriye baktığında beni görüp
kendi kendine bile hesabını veremiyeceksin
her gün sana ah eddiğimi sende bileceksin