Hep kahverengi gözlerini özlüyorum
Her kadında seni anımsıyor,
Her kelimede ismini dudaklarımda ıslatıyorum
Nerde bir tebessüm güneşle süzülse avuçlarıma
Hep senin gülüşlerin sanıyorum.
Bu kadar özlemek olur mu diye sorma bana .
Özlemlerinde delice yandığım
Sevgine kana kana susadığım
Kalbime ismini ölümsüz kazıdığım
Canımdan bir candın sen...

Sırtımdaki yangın alevi düşlerimle,
Fırtınalara inat denizlere koşuyorum.
Her gece karanlığı sen sanıyor,
Her fırtınayı sen diye yüreğime alıyorum.
Nerde bir yıldız düşse karanlığıma;
Sen diye yollara koyuluyorum...
Bu kadar sevmek olur mu diye sorma bana
Yüreğimin gözyaşlarını bıraktığım,
Mavinin gülümseyen deniz kızıydın sen...
Karanlıklarda gözlerinde aydınlandığım,
Dupduru suların aynasında yıkanmış yıldızdın sen..

Uyandırdım hasretinde sabahlayan gözlerimi.
Her açan çiçeği sen sanıyor,
Her arsız dikeni gülüşün biliyorum.
Mutluluk haritasından adımı silip
Yollara sürüyorum pusulasız yüreğimi.
Bu kadar beklemek olur mu diye sorma bana.
Sen, mutluluk diyarlarını bilen tek seyyahtın.
Yüreğimdeki susuz çiğdemlerin
Bir gün güneşe kavuşacağı
Bahar sabahıydın sen..

Yüreğimi mürekkep ,
Gülüşlerimi kağıt bilip
Baharları sevginle karşılamak için
Kahverengi gözlerinle seni bekliyorum.

2005

İsmail Sarıgene