bir anlam olabilirdi bana bakan gözlerinde
buz tutan yüreğin dile gelirken ateşli sözlerle
aşkın ölümüne dua ediyordun ihanetinle
çığlık atıyordun düştüğün çelişkinin derinlerinde
oysa gidebilseydin kaybolmadan gerçeğimde
ben dinlerdim seni de yağmur gibi
ben gözlerdim seni de yollar gibi

kalan bir yalnızlık var gidenle gitmeyen
sesini götürmüş sevgilinin suskunluğuna çöreklenen
senden sonrasını sana anlatamamanın çaresizliği de içimde
çığlık atıyorum adına dokundukça bilincimde
oysa karalanmamış kalabilseydin düşlerimde
ben uyurdum seni de uyku gibi
ben unuturdum seni de çocuklar gibi

bedbaht hikayelerin sandukasına kilit olmak istemiyordum
kırık kalemlerin ve yırtık sayfaların ortasında bir kátib kıldın beni
siliniyor, kararan bir umutsuzluğun soldurduğu mürekkebin izleri
oysa yazılmamış olsaydın tenimde
ben aşardım seni de günler gibi
ben bağışlardım seni de günahlar gibi