Zorlamaya ne gerek,
Harman yeri gibidir bu yürek,
İyiden iyiye öğütür sevgiyi,
Rüzğarlara savurur fitneliği...

Kırmaya ne gerek,
Bilmezmisin mangal gibi bu yürek,
Sevgiyle yanar alev alev.kor olur,
Sen istedikten sonra canım,
Gönlüne girecek yeri mutlaka bulur...

Vefasızlıga ne gerek,
Hayli yıprandı, kırıldı bu yürek,
Bir ömrü tüketti hasretini çekerek,
Hele bir çık yamacına neolur ki gülerek,
Ruhuna dalıver inançla süzülerek...

İnkara ne gerek,
Zaten deliler gibi özlüyor seni bu yürek,
İçinde tüm kırılmışlıklarını gizleyerek,
Arar hep umutsuzca sevecen bakışlarını,
Kadersizliğine rağmen umut ederek...

Susmaya ne gerek,
Bir ses,bir nida bekliyor bu yürek,
Hayatın bir nefes kadar kısa olduğunu bilerek,
Vuslata erdirsen ansızın çıkıp gelerek,
Zannetme ki eller düşünür seni, benim gibi esirğeyerek...


Gözlerden okunamıyanları,diller söylese kaç yazar...

SERGÜL KANDEMİR...26.03.2011 ANKARA