İnsan ki yer yüzünün en mükemmel canlısı
Hem iyiliğe sebep hem kötülük zanlısı
O değil mi bir anda savaşları başlatan?
Câhiliye devrinde kızlarını taşlatan?
Ağaç diken de insan, ormanları yakan da
Nazar değdiren de o, sevgi ile bakan da

Yüce Rabbim bizlere temiz bir dünya vermiş
En güzel nîmetleri insanlık için dermiş
Sebzeler ve meyveler, daha yüzlerce besin
Vâr etmiş bizler için, demiş ’kullarım yesin’
Peki bizler ne yaptık bunca ikrâma karşı
Suları zehirledik ve de kirlettik arşı

Rabbim her güzelliği bahşetmiş bizler için
Her şey yeterince var o halde kavga niçin?
Neyi paylaşamayız, yok mu herkesin aklı?
Ne türlü bir bahâne gösterir bizi haklı?
Yeter bunca ihtiras, bu aç gözlülük yeter!
Hiç ibret almaz mıyız? Gün günden daha beter

İnsana sevgi duysak ve haklarına saygı
Ne kötü şey duyarız ne gelecekten kaygı
Zâlim olma, âdil ol, iyi kul ol ey beşer!
Kalbi fesat olanlar kendi kabrini eşer
Doğum, yaşam ve ölüm, hayat üç aşamalı
Şu kısacık ömürü insanca yaşamalı


/Hakk her şeyi verdi de bölmeyi bilemedik
İnsan gibi yaşayıp, ölmeyi bilemedik/

.