Beklersin
Söz vermiştir yine biri
İş için, aş için beklersin
Ele güne muhtaç olmamak için
Beklersin, ha aradı arayacak
Dört dönersin odada
Gezsen gezilmez
Kızsan kızılmaz
Gideyim desen
Gidilmez…

Küfür etmek istersin
Ayıp olur, günahtır diye
Çekinirsin ama dilin sığmaz
Açarsın ağzını, gözünü yumup
Yedi devrânına, dümenine çarkına
Saydırırsın, rahatlarsın…

Sonra yine beklersin
Ama biraz hafiflemişindir

Beklersin, sevilmek için
Hâlin hatırın sorulsun istersin
Gönülden, sıcacık bir bakışla
Sarmak, sarılmak için beklersin
Sabrın taşar, yılarsın belki
Hayat değil dertler değil
Ummak yorar insanı

Umduğuna küsermiş insan

Boş ver, yazıldı ise alnına
Olan olacak zaten, neylersen eyle

Koy çayını demli, taze, yaslan arkana
En sevdiğin türküyü dola diline

Nâzım’ı düşün, vatan hasretini
Necip Fazıl’ı Malatya zındanında
Orhan Veli nasıl dolaşmış İstanbul’u
Beş parasız, ama ne de güzel yazmış
Ruhi Su ustayı hayâl et hasta yatağında
Şems’i düşün nasıl kırgın Konya’ya
Beklerken düşün bir Mevlâna’yı
Emrem Taptuk’u hatırla
Yûnus’u beklemesini…

Bilirsin vakti gelmeden açmaz fidan
Güller bekler hem de hiç sıkılmadan

Sabret, vakti gelince
Sende güleceksin
Biraz burukta olsa
Güleceksin…

11.31 – 25 Mart 2011 / İstanbul