seni tanımazken boştu yalandı hayat
insanlar yalandı sevgiler ise bayat
seni sevmek sanki suç sanki büyük kabahat
mum gibi erirken sevdim de uzak kaldım

hayatıma anlam geldi seni tanıdığım an
yanında olmasam bile kalbimi seninle san
nefes almak değil seninle olmaktır beni yaşatan
gözyaşlarımı dökerken sevdim de uzak kaldım


uzaktan olsa bile benim sana olan sevgim
öldürsen bile olmuyacak benim sana nefretim
sende çekip gidersen bu canımdan vazgeçerim
namlu kafamdayken sevdim de uzak kaldım


biliyorumm birgün çıkacaksın bu kalbimden
yaşamaz ölürüm bu gönlümün derdinden
içim parçalanır kanar binbir yerinden
yüreğim parçalanırken sevdim de uzak kaldım.




hatırlarmısn ayrılmıyacaktık buydu bana sözün
kahpeymişsin sende anladım senin ikinci yüzün
artık gözyaşı dökme bide yalancı olmasın. gözün
yalanlarını dinlerken sevdim de uzak kaldım



artık olmuyacak hayatım da hiçkimse
keşke biride beni saflığım için sevse
artık mecnun bile bana aşkı öğretse
beni aşkta geçemez ben sevdim de uzak kaldım


hani ölene kadar beni sevecektin yaa
noldu yaşarken mi öldün bu dünyada
ferhat gibi dağı delen yüreğim olmasada
dağları delmeden sevdim de uzak kaldım


sana dokunmadan sevdim kalbimde
ellerim elinde değil ama ismin hep dilimde
dilim de hep bu manasız iki kelime
seviyorum demeden sevdim de uzak kaldım










mEhMeT kArAkURt