-üstad can yücele-

olmuyorsa zorlayacaksın
hangi gemi sökmüş mendireğini
parçalamış palamarını
rüzgarsız tufansız bir sefer düşünürken
hangi çöl beklemiş leylasını
aşkın önüne sermiş kumlu coğrafyasını
duymadan mecnunun feryadını

olmuyorsa zorlayacaksın
dünyanın en hain tuzaklarını kuracaksın
olmuyor diyen mantığına
olmadıkça savaşacaksın
ve savaştıkça şaşacaksın
aşkın büyüdükçe imkansızlaştığına

olmuyorsa zorlayacaksın
insan bu
granitten oyulmuş bir kalp taşımaz ya
göğsünün ten örgülü kafesinde
uçurum yarlarını yurt edinmiş
gök kaçığı bir umut damlasının beslediği
mavi elbiseli düşler taşıyacaksın yüreğinde
varsın bütün reddedişlerin
bin cellatlı tahtında hükmünü sürsün sevgili
aşkın çilehanesinde ruhuna ateş değmeden
acı çekmeden ne kazanabilirsin ki

olmuyorsa zorlayacaksın
yoksa nasıl görürsün ölümün zavallılığını
gerçeğin riyakarlığını
yaradanın varlığını
dizlerini titreten bir aşksa yüreğindeki
olmuyorsa
olmadıkça
ve olmayacaksa
farketmeyecek zaman kiplerini zırh gibi kuşanarak
önüne set çekmesi tüm sözcüklerin
tutunmayı öğreneceksin tırnaklarınla
asacaksın gölgeni aşka zamana ve yaşama
savaşacaksın imkansızlığınla

















.............................z.ersoy